Türk Kavminin yerleşik bir hayata, tarih sahnesinde çok geç başlaması dolayısıyla kalıcı ve yazılı eserler bırakmaları da pek vaki olmamıştır.
Bu yüzden de Türk Tarihi hakkında bilgi edinilebilinecek kalıntı veya kaynak pek bulunamamıştır.
Vel-hasılı, çok eski tarihler hakkındaki olaylarla ilgili bilgiden çok tahminler kaynak olarak kabul edilmek zorundadır, Türk Tarihi hakkında...
TÜRK ADI:
Türk adına gerek kaynaklarda, gerekse araştırmalarda çeşitli anlamlar verilmiştir:
T’u-küe (Türk)=miğfer;
Trk (Türk)=terk edilmiş;
Türk=olgunluk çağı;
Takye=deniz kıyısında oturan adam, cezbetmek gibi.
A. Vambery, “Türk” kelimesinin “türemek”ten çıktığını iddia eder. Bu izah ilmî açıklamaya doğru atılan ilk adım olarak kabul edilir.
Z. Gökalp, Türk adını “türeli” (kanun ve nizâm sahibi) diye açıklamıştır.
Türk adı, bir siyâsî teşkilâtın adı olarak ilk defa MS. 6. yüzyılda, Göktürkler tarafından kullanılmış, daha sonra, özel devlet sahiplerine sahip oldukları halde, Türk soyu’na mensup bütün insanları ifade etmek üzere, “millet adı” seviyesine yükselmiştir.
TÜRKLERİN ANAYURDU:
Genel olarak “Türkler’in anayurdu Orta Asya”dır denilmekle beraber, Türk-ler’in bu geniş coğrafyanın tam olarak neresinde yerleşik oldukları tartışma konusudur.
Bunun sebepi Türkler’in daha ilk zamanlarından itibaren geniş bir coğrafyaya yayılmış bulunmaları ve kültürlerini çok uzaklara kadar götürmeleri olsa gerektir.
Son linguistik araştırmalar ise, bu sahanın Altay-Ural Dağları arasında alınması, hatta Hazar Denizi’nin kuzey doğu bozkırlarının aslî Türk yurdundan sayılması ihtimalini kuvvetlendirmiştir.
Türkler, Orta Asya’nın kuzey doğu bölgesinde bulunan Baykal Gölü’ne dökülen Orhun ve Selenga Irmakları boylarında ortaya çıkmış, ancak atı bir ulaşım aracı olarak kullanmayı başardıklarından, bütün Orta Asya’ya yayılmışlar ve egemen olmuşlardır.
Bu sebeple, yontma taş çağına kadar uzanan eski devirlere ait, Türk Kültürü izlerine Orta Asya’nın bir çok yerinde aynı anda rastlanmaktadır.